Una santiaguesa que nació en el casco histórico: «Non aceptei pasar de pagar 400 a 800 euros no alugueiro e tiven que marchar. É indignante»
VIVIR SANTIAGO
Esta vecina compostelana, de 35 años, deja este mes un piso en una calle cercana a la Rúa Nova tras pedirle su nuevo propietario una subida del 100 %. «Hai máis veciños afectados», destaca
21 sep 2023 . Actualizado a las 00:08 h.Admite que su verano ha sido «amargo». «Dá pena ter que marchar dun piso no que estiven os últimos oito anos», apunta una santiaguesa, de 35 años, que pide no dar su nombre. «Houbo un cambio de propietarios no inmoble no que eu vivía, cercano á Rúa Nova, no corazón da zona vella, e os novos dixéronme a finais de xuño que ou asumía unha suba do 100 % no alugueiro ou me tiña que marchar o 1 de agosto», explica, aclarando que ella pagaba 400 euros de alquiler y la nueva tarifa ascendía a 800.
«Eu non o aceptei e tiven que marchar, aínda que tampouco me fun nun mes. O meu contrato duraba ata decembro e con iso os avogados lograron que non me fose en agosto. Aínda así, voume agora», se lamenta esta compostelana, muy ligada al casco histórico, donde nació y vivió durante su infancia y adonde retornó ya de mayor. «O propietario, co que non houbo opción de negociación nin conversa, supoño que manterá que o anterior prezo era económico, sobre todo para un piso céntrico e de 80 metros cadrados, pero non se valora nin a antigüidade nin que, por norma xeral, nos pisos da zona histórica se nota dende a chuvia ao vento ou calquera ruído, como o do contedor de vidro que se baleira ás 06.00 horas e te esperta entre un forte estrondo», contrapone con una sonrisa triste, reconociendo su querencia, aún así, por vivir en la almendra.
«É certo que hai que ter valor para vivir na zona vella, sobre todo pola ausencia de servizos ou a perda de tendas nos últimos anos, e non sei se será por resistencia ou por romanticismo, pero a min encántame vivir aquí. Aprecio poder ir andando aos sitios ou aos teatros próximos. Xuntei na zona unha rede moi interesante. Gústame xerar barrio», enumera, sin dejar de compartir su rabia. «Unha veciña do edificio, xa maior, foise cando nos duplicaron o prezo do alugueiro, a finais de xuño. Os propietarios teñen máis pisos na rúa das Orfas aos que tamén lles incrementaron o alugueiro. Hai máis xente afectada», constata. «É indignante o que acontece en Santiago coa vivenda. Eu vexo pouca moral, con prezos desorbitados. Estase a especular coa vida da xente», se queja la santiaguesa que, finalmente, acabó tirando la toalla.
«En outubro comezo a vivir noutro piso, na zona alta de Sar. O meu é unha emigración forzada, un desterro, aínda que tiven sorte e, polo boca a boca, contactei cunha caseira das que aínda quedan, das que prefiren ter o piso alugado todo o ano e sen pedir prezos imposibles para a maioría», reflexiona agradecida, avanzando que a partir ahora pagará 450 euros de alquiler. «Eu vivo soa e para min un alugueiro de 800 euros é inasumible. Cóntanme que hai xente de 40 anos, que tamén vive soa, que xa se prantexa compartir en Santiago ante a alza dos prezos. No meu caso o ter que compartir sería algo obrigado e resístome», concluye la santiaguesa.